Transport towarów niebezpiecznych

Transport towarów niebezpiecznych

Największy udział w transporcie produktów chemicznych w Europie ma transport drogowy. Tego typu materiały należą do grupy towarów niebezpiecznych, których przewóz reguluje Umowa Europejska ADR, czyli The European Agreement Concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road. Co to jest ładunek niebezpieczny i jak powinien wyglądać przewóz materiałów niebezpiecznych, by odbywało się to zgodnie z przepisami?

Co to jest ładunek niebezpieczny?

W spedycji międzynarodowej ładunek niebezpieczny to taki, który może stanowić zagrożenie dla zdrowia, życia oraz bezpieczeństwa ludzi, zwierząt i środowiska. Dlatego też firmy transportowe, które w swojej ofercie mają usługę przewozu takich ładunków, spełniać muszą konkretne warunki i określone wymagania. Właśnie takie warunki dokładnie określa wspomniana już powyżej Umowa Europejska ADR. Umowa ta nakłada szczegółowo określone obowiązki nie tylko na przewoźnika, ale również producenta, nadawcę, a także odbiorcę takich towarów.

Każdy z towarów uznawanych za niebezpieczne, przed rozpoczęciem transportu musi zostać poddany kwalifikacji. Materiały niebezpieczne dzielą się na trzynaście klas zagrożeń, a co za tym idzie, otrzymują specjalny czterocyfrowy numer – UN, który odpowiada ich niebezpiecznym właściwościom i sile zagrożenia, jakie stanowią. Również na podstawie tego numeru dobiera się odpowiedni rodzaj transportu, jakim towar będzie przewożony, a także jego opakowanie.

Jak przewożone są towary niebezpieczne?

Pierwszą decyzję, o tym, jak będzie przewożony towar, podejmuje nadawca ładunku. Następnie wybrany przewoźnik powinien decyzję dotyczącą środka transportu zweryfikować, a także zapewnić pojazd, który będzie spełniał wymagania określone dla transportu ADR. Pojazd ten musi być zgodny z wymogami określonymi przez nadany towarowi numer UN.

W transporcie drogowym towary niebezpieczne przewożone są na trzy sposoby. Po pierwsze ładunek może być przewożony w sztukach, gdzie każda sztuka musi zostać oznakowana numerem UN i naklejką ostrzegawczą lub naklejką z nazwą materiału zawartego w opakowaniu. Taki przewóz ładunków w sztukach może odbywać się z użyciem kontenerów, platform, skrzyń lub pojazdami z przystosowanym do takiego przewozu nadwoziem. Muszą być one wyposażone w odpowiedni sprzęt: gaśniczy, awaryjny i do ochrony osobistej. Dodatkowo, jeśli przewożony jest ładunek wybuchowy zakwalifikowany do klasy 1, pojazd wymaga specjalnej konstrukcji i wyposażenia i musi być dopuszczony świadectwem Transportowego Dozoru Technicznego.

 

fotolia.com, #21498129 | Autor: Driving South

 

Kolejnym sposobem przewożenia ładunków niebezpiecznych jest przewóz towarów luzem. Towary takie przewożone są bez opakowania, jednak w ten sposób przewożone mogą być tylko towary stałe, stwarzające niewielkie zagrożenie. Takie ładunki muszą być przewożone w skrzyniach lub kontenerach.

Inną kategorię stanowią ładunki przewożone przez cysterny ze specjalnym wyposażeniem, które również muszą posiadać świadectwo dopuszczenia takiego pojazdu do przewozu ładunków niebezpiecznych. Oprócz samego świadectwa cysterna taka musi również posiadać specjalne oznaczenia – każda posiada tak zwany kod cysterny, który określa wymagania, które spełnia pojazd, przystosowany do przewozu konkretnych ładunków. Są to typ pojazdu, stopień napełnienia zbiornika i odpowiednie oznakowanie.

 

Jak powinny być oznakowane pojazdy przewożące towary niebezpieczne?

Każdy pojazd przewożący tego typu ładunki musi posiadać oznaczenia w postaci pomarańczowych prostokątnych tabliczek, które umieścić należy z przodu i z tyłu pojazdu lub zestawu pojazdów. Tabliczki te powinny być umieszczone pionowo i prostopadle do osi pojazdu. Dzięki takim oznaczeniom, jeśli zdarzy się wypadek, służby ratunkowe mogą zostać ostrzeżone o zagrożeniu.

 

fotolia.com, #64517492 | Autor: Björn Wylezich

 

Oczywiście, oprócz takich oznaczeń, wraz z ładunkiem, w kabinie pojazdu przewożona powinna być również dokumentacja z danymi i adresem nadawcy i odbiorcy, numerami UN przewożonych ładunków, numerami nalepek, rodzajem i wielkością ładunku, grupą pakowania i wszystkimi informacjami, które pozwalają scharakteryzować przewóz. Ponadto nadawca powinien wyposażyć kierowcę w instrukcję (pisemną) w językach wszystkich krajów, przez które będzie odbywał się przewóz.